پس از آنکه طبق نقشه قسمت، پاویلیون را در سنگ قیمتی مورد نظر خود ایجاد نمودید، زمان آن می رسد که به ایجاد girdle (کمربند) بپردازید. برای این منظور ابتدا باید موقعیت زاویه را تا 90 درجه تنظیم کنید. این کار گوهر را موازی با صفحه (چرخ گردان: lap) قرار می دهد. شاخص را بر روی اولین تنظیمات خود، یعنی 2، تنظیم نمایید. سپس، با دقت گوهر را به میزانی که صفحه را لمس کند، پائین بیاورید.
دستگاه و آب را روشن کنید. سه زاویه (فست) اول را در شاخص های 2، 10، و 14 بتراشید. این شاخص ها کوچک بوده و تقریبا به اندازه فست های اصلی به تراش نیاز ندارند. زمانی که کارتان تمام شد، گوهرتان را بررسی کنید تا ببینید آیا این زاویه ها به هم رسیده اند یا خیر. اگر به هم نرسیده باشند، مجبور خواهید شد که سر را پائین تر بیاورید. هنگامی که عمق تنظیم شد، تراش را روی سایر تنظیمات ادامه دهید. زمانیکه این کار را ادامه دهید، به منطقه ای می رسید که از مابقی قسمت های سنگ کم عمق تر است. گوهر را تا جائی پائین بیاورید که بتوانید زاویه های کمربند را در این بخش تراش دهید. اکنون حداقل فاصله ای که باید بتراشید را پیدا کرده اید. به عقب برگردید و تمام زاویه های کمربند را به این عمق بتراشید.
شما اکنون پاویلیون گوهر را شکل داده اما یک سطح بسیار خشن را بر جای گذاشته اید. شکستگی های کوچک و زیرسطحی نیز وجود دارند که شما نمی توانید آنها را ببینید. قبل از آنکه بتوانید گوهر را پولیش دهید، باید سطح را صاف نمایید.
صفحه زبر را از روی دستگاه بردارید. گوهر را با یک پارچه تمیز کنید. این کار تمام ذرات درشتی که ممکن است صفحه پیش پولیش شما را آلوده کنند، حذف می کند. صفحه پیش پولیش را روی دستگاه قرار دهید و مرطوبش کنید. شما آخرین حرکتی که با دستگاه انجام دادید، تراش کمربند بود. از آنجا که دستگاه شما از قبل روی 90 درجه تنظیم شده است، اینکه اول گِردِل (کمربند) را پیش پولیش کنیم، معقول بنظر می رسد. شاخص را روی 2 تنظیم کنید.
تنظیم دقیق ارتفاع بسیار مهم است، زیرا سبب می شود مقدار کمی مواد از بین برود. بنابراین با تنظیم ارتفاع شروع کنید، به نحوی که سنگ خیلی کم صفحه را لمس کند. بر روی بسیاری از دستگاه ها، صفحه بطور کامل با نوسان داپهم تراز نمی شود. اگر مسئله تان همین است، ارتفاع خود را طوری تنظیم کنید که گوهر، ابتدا صفحه را در راستای مرکز لمس کند. برای حفظ دقت، همیشه تراش را در این خط متوقف کنید.
زاویه اول را پیش پولیش کرده و زمانیکه به خط مرکزی فست می رسید، کارتان را متوقف کنید. حالا زاویه را بررسی نمایید. باید سطحی صاف ، مات و فاقد هرگونه سوراخ قابل مشاهده باشد. در غیر این صورت، سنگ را فقط کمی بیشتر پائین بیاورید و دوباره تراش دهید. بمحض این که عمق را به درستی تنظیم کردید، مابقی زوایای گِردِل را پیش پولیش کنید.
گام بعدی، پیش پولیش زوایای اصلی است. زاویه خود را روی 42 درجه و شاخص را روی 96 تنظیم کنید. ارتفاع را طوری تنظیم نمایید که سنگ بسیار اندک صفحه را روی خط مرکزی لمس کند. کمی بیشتر آن را پائین آورده و زوایای اصلی را به همانگونه که کمربند را کار کردید، پیش پولیش نمایید.
هنگامی که زوایا به طور کامل تراش خوردند، کمربندی یکسان ایجاد شده و در مرکز به هم می رسند. با این حال، اگر هنوز به هم نرسیده اند سر را فقط کمی پائین تر بیاورید و آنها را دوباره بتراشید. این فرآیند را تا زمانی که زوایا به درستی به هم برسند، تکرار کنید. هنگامی که ارتفاع به درستی تنظیم شد، باقی مانده زوایا را بتراشید.
پیشرفت کارتان را بطور مکرر بررسی کنید. یکی از سخت ترین جنبه های تراش فست، یادگیری کنترل دست است. حتی اگر دستگاه شما هم به درستی تنظیم شده باشد، ممکن است زوایای کوچک را بالا یا پائین بتراشید. از ابتدا به فشار دستی که بکار می برید، توجه نمایید. یادگیری استفاده از فشار متداوم، کلید بدست آوردن جنبه های یکنواخت است.
ثبت نام کلاس های گوهر تراشی و گوهرشناسی
اکنون که بااصول و قواعد تراش فست آشنا شدید، شما را با یک نوع بسیار معروف و پرکاربرد تراش مهندسی آشنا می سازیم. نام این نوع تراش، برلیان نام دارد.
در ابتدا سنگ را به دقت بررسی کنید تا مطمئن شوید هیچگونه ترک و یا شکافی در آن به چشم نمی خورد. سپس گوهر را به یک میل داپ متصل کرده و آن را در دستگاه فست بگذارید. داپ می تواند در طول تراش، آزادانه از سمتی به سمت دیگر برود و شما حتی می توانید آن را به منظور بررسی، بلند کنید.
یک صفحه تراش زبر روی دستگاه بگذارید. سرعت را روی متوسط قرار داده و شیر آب را باز کنید. کل صفحه را کاملا مرطوب نمایید و در صورت لزوم، آب را با انگشتانتان پخش کنید. اکنون به دستورالعمل ها نگاه کنید. در تصویر مشخص است که 8 پاویلیون وجود دارد که زاویه های اصلی شان در زاویه 42 درجه تراش خورده اند. زاویه دستگاهتان را روی 42 درجه تنظیم نمایید. آنها در تنظیمات شاخص 96، 12، 24، 36، 48، 60، 72 و 84 درجه تراش می خورند. برای اولین زاویه (فست)، شاخص را روی دستگاهتان بر 96 تنظیم کنید. ارتفاع را طوری تنظیم نمایید که سنگ فقط صفحه (چرخ گردان) را لمس کند.
سپس آب و دستگاه را روشن کنید. به آرامی سنگ را به صفحه نزدیک کرده و آن را در سراسر سطح، جلو و عقب ببرید. تنها به اندازه ای اعمال فشار کنید که برای نگه داشتن سنگ در تماس با سطح تراش، کافی باشد. هنگامیکه اولین فست (زاویه) تان تراش خورد، سنگ را به طرف تنظیمات شاخص مقابل یعنی 48 درجه بچرخانید. این پروسه تراش را آنقدر ادامه دهید تا فست به عمق انتخابی و بطور کامل تراش بخورد. حالا به سنگتان نگاه کنید. آیا دو فستی که تراشیده اید در مرکز به هم رسیده اند؟ اگر رسیده اند، به این معنی است که شما دستگاه را بیش از اندازه عمیق تنظیم کرده اید. شکل صحیح در ابتدا این است که فستی که بر روی سنگ راف خود انجام داده اید در انتها به هم نرسند. سر را کمی پائین بیاورید و هر دو فست را دوباره بتراشید. این پروسه پائین آوردن سر و تراش مجدد فست ها را تکرار کنید تا زمانی که در مرکز به هم برسند. زمانی که عمق کارتان را به درستی تنظیم کردید، باقیمانده زوایای اصلی پاویلیون را روی تنظیمات شاخص 12، 24، 36، 60، 72 و 84 بتراشید. اگر متوجه شدید که یکی از این زوایا به مرکز نمیرسد، یا یک منطقه تراش نخورده سطحی در خود دارد، دوباره سنگ را پائین بیاورید. تمامی زوایای اصلی را در این عمق بتراشید.
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
در مقاله قبل شما را مختصری با تراش فست (مهندسی) آشنا ساختیم. در این مقاله قصد داریم تا به اصول و قواعدی که هر تراشکار موظف است در تراش مهندسی به آن عمل کند، اشاره نماییم.
اولین نکته، آشنایی با زاویه تراش دسته فست است. زاویه تراش شما روی یک نقاله (زاویه یاب) و یا از روی یک صفحه نمایش دیجیتال، خوانده می شود. چگونگی تنظیم زاویه با دستگاه های مختلف، کمی متفاوت است. گاهی اوقات این تفاوت، در شل کردن پیچ ضامن، تنظیم زاویه و سپس دوباره سفت کردن آن است. این کار در دستگاه های دیگر شامل چرخش یک دسته، تا زمانی که به زاویه مناسب برسید، می باشد.
شاخص چرخ دنده، چرخش گوهر را کنترل می کند. این شاخص ها در اندازه های مختلف موجودند، اما 64 و 96 متداول ترین آنها است. برای تنظیم شاخص، گیره ای بر روی چرخ دنده وجود دارد، آن گیره را گرفته و چرخ دنده را روی شکافی که به درستی شماره گذاری شده می چرخانید، سپس گیره را رها کرده تا به موقعیت نگهدارنده اش برگردد.
این کار در واقع یک "تنظیم ارتفاع" نامیده و به منظور تعیین عمق تراش هر فست استفاده می شود. با وجود این که تفاوت هایی در چگونگی انجام این کار روی دستگاه های مختلف وجود دارد، اما اصول کار یکسان هستند.
با توجه به تغییرات ظریفی که در تجهیزات شما بوجود می آید، گاهی اوقات فستی خواهید داشت که روی سطح پولیش، صاف نمی ماند. یک کنترل "چیتر" تنظیمات چپ، راست و ظریف را انجام می دهد. اینها کمتر از یک عدد شاخص کامل هستند.
روغن کاری یا نرم سازی (Lubrication)
آب، (اغلب با مواد افزودنی،) به عنوان یک روان کننده استفاده می شود. هر دستگاه دارای روشی برای مرطوب کردن صفحه (چرخ گردان) های تراش است. شایع ترین آنها یک مخزن قطره ای ساده می باشد. به سادگی، شیر را تا جایی که چند قطره در هر ثانیه بچکد، باز کنید. فقط به اندازه ای آب نیاز دارید که همه چیز مرطوب بماند.
هر دستگاه روشی برای کنترل سرعت صفحات دارد. بسیاری از دستگاه ها نیز اجازه می دهند تا جهت چرخش را معکوس نمایید. به عنوان یک قاعده، برای تراش زبر از سرعت های بالاتر استفاده کنید و سرعت پائین تر را هنگام پولیش بکار ببرید.
صفحه ها، دیسک هایی با مواد ساینده روی سطح خود، می باشند. آنها معمولا فلزی هستند که با الماس درست شده، اما از سایر مواد و ساینده ها نیز استفاده می شوند. آنها روی یک سطح گردان قرار می گیرند و در مواقع نیاز، تعویض می شوند. عمل تراش و پولیش، طی چند مرحله صورت می گیرد. به این معنا که در ابتدا صفحه ای با زبری زیاد به کار برده و در هر مرحله زبری دیسک ها را کم کرده و در نهایت به منظور اتمام کار، از یک صفحه پولیش بر روی دستگاه استفاده می کنیم.
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
تراش فست (Faceting) ادغام شگفت انگیزی از مهندسی و هنر است. از طریق یک فرآیند مکانیکی از تراش فست (زاویه دار) روی قطعه ای از بلور، گوهرهای شگفت انگیزی ایجاد می شوند. برای کسانی که با این کار ناآشنا هستند، تراش فست اوج پیچیدگی به نظر می رسد ، اما در حقیقت این طور نیست. یادگیری تراش های استاندارد چیزی است که تقریبا همه از پس آن بر می آیند. نیازهای اولیه، تمایل به یادگیری و توانایی پیروی از دستورالعمل هاست. برای رمزگشایی از اسرار تراش فست، ما فرآیند تراش واقعی را توصیف خواهیم کرد. مواد مهم نیست؛ روش ها برای آمتیست ، زمرد و یا هر گوهر دیگر، مشابه می باشد. این کار چندین گام دارد اما هیچ یک از آنها بطور خاص، پیچیده نیست. وقتی خودتان ببینید که به چه میزان کار ساده ای است، متوجه می شوید که می توانید آن را انجام دهید.
سه عنصر اساسی برای تنظیم فست ها (سطوح) روی یک سنگ جواهر وجود دارد. این سه عنصر از این قرارند: 1) زاویه تراش، 2) چرخش گوهر، و 3) عمق تراش. این سه، تنظیم محل هر فست را بطور دقیق روی یک گوهر مشخص می کنند. اینکه چگونه تنظیمات را انجام دهیم، از دستگاهی به دستگاه دیگر کمی متفاوت است. با این حال، تمام دستگاه ها طبق اصول مشابه عمل می کنند و تنها تفاوت های ظریفی در مورد چگونگی تنظیمات وجود دارد.
هنگام تراش یک گوهر دستورالعمل های طراحی، شاخص و زاویه هر فست را برای شما مشخص می کنند. هیچ حدسی وجود ندارد. عمق تراش هنگام تراشیدن آشکار خواهد شد. اگر فست های شما به هم نمی رسند، باید آنها را عمیق تر بتراشید. تصحیح فست های تراش خورده نیاز به تراش مجدد مراحل قبلی دارد تا به عمق جدید برسیم. از همین رو گفته می شود: "کم بتراشید، زیاد نگاه کنید."
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
